บันทึกข้อความสำหรับเตือนใจ และเอาไว้เป็นบทเรียน (14 เมษายน 2564)
ตลอดเวลา 1 ปีที่ผ่านมาที่เราสูญเสียคุณพ่อ เราเองนอกจากจะบอบช้ำจากการสูญเสียแล้ว เรายังได้พบเจอกับปัญหา และอุปสรรคต่างๆ อีกมากมายเหมือนกับเป็นการทดสอบว่า คุณจะสามารถผ่านพ้นช่วงเวลาต่างๆ เหล่านี้ไปได้อย่างใด จนบางครั้งเราเองก็อยากจะยกธงขาว และกราบอ้อนวอนว่า พอเถอะ ให้โอกาสเราได้ผ่านพ้นปัญหา และอุปสรรคต่างๆ เหล่านี้ไปได้ด้วยเถิด
“ผมเคยตั้งคำถามกับตัวเองหลายครั้งว่า ทำไมบททดสอบแห่งชีวิตมันถึงยาว และช่างทรมานใจเป็นที่สุดเลยครับ”
ผมกราบขออนุญาตขอจดบันทึกข้อความดังกล่าวนี้ เอาไว้เตือนใจผม และไว้เป็นบทเรียนช่วงหนึ่งของชีวิตของผมหน่อยนะครับ
บันทึกความทรงจำในวันสงกรานต์ที่ 13 เมษายน 2564 ที่ผ่านมานะครับผม
