“คิดถึงคุณพ่อ” “ป๋าวุธ ธีรพงษ์” (ภาคที่ 26)
“เกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป” เป็นคำสอนที่คุณพ่อมักสอนเราเสมอมาว่า อะไรที่มันเกิดขึ้นมา มันก็จะอยู่กับเราอีกสักพักหนึ่ง แล้วสุดท้ายมันก็จะจากเราไป อันนี้เป็นคำสอนที่เรายังคงจดจำได้เป็นอย่างดี และทุกครั้งที่เกิดเหตุการณ์ต่างๆ ขึ้นกับครอบครัวเรา เราก็จะนึกถึงคำสอนของคุณพ่อเสมอมา
บางครั้งคุณพ่อก็สอนว่า “เราถอยกันเถอะ” เป็นอีกหนึ่งคำสอนที่คุณพ่อมักสอน และพูดแบบขำๆ กับเราเสมอว่า ถ้าอะไรที่เรารู้สึกว่าไม่ไหวแล้ว อดทนก็แล้ว ตั้งสติก็แล้ว พยายามก็แล้ว สุดๆ แล้ว เราก็ถอยเถอะลูก “อย่าไปฝืนมันเลย เพราะสุดท้ายเราอาจจะเจ็บหนักก็ได้”
สู้เราถอยไปตั้งหลักใหม่ดีกว่า
“แรกๆ เราอาจจะไม่ค่อยเชื่อคุณพ่อ และมีความคิดย้อนแย้งมากมายจากเหตุการณ์ที่เราได้พบเจอในช่วงที่ผ่านมา แต่เมื่อวันเวลาผ่านมาถึงวันนี้ เราคิดว่า สิ่งที่คุณพ่อคุณแม่ท่านสอน และท่านเป็นห่วงเป็นสิ่งที่ประเสริฐสุดแล้วสำหรับเรา” เพราะเรายังมีคุณพ่อคุณแม่ที่ต้องดูแล และถ้าเราเกิดปัญหา หรือมีปัญหาอะไรเกิดขึ้นกับเราแล้วสุดท้ายใครจะเป็นคนดูแลคุณพ่อคุณแม่แทนเราละ เมื่อนึกถึงตรงนี้ “เลยทำให้เราต้องยิ่งตั้งสติ และคิดหนักกว่าเดิม”
เรารู้สึกกราบขอบพระคุณคุณพ่อคุณแม่ที่ท่านคอยให้สติ คอยสั่งสอน และคอยเป็นกำลังใจให้กับเราเสมอมา เพราะถ้าเมื่อใดที่เราขาดสติ (มีอยู่บ้างเช่นกันที่เราขาดสติ) เรื่องต่างๆ ที่ไม่คาดฝัน หรือคาดคิดอาจจะเกิดขึ้นได้เช่นกัน
จนบางครั้งคุณพ่อมักจะบอกกับคุณแม่ว่า “เฮามันคิดมากเกินไป”
รวมถึงสิ่งที่ผ่านไปแล้วนั้น คุณพ่อมักจะสอนให้เรารู้จักลืมๆ ไปบ้าง (แม้ว่าบางครั้งมันจะลืมยาก) โดยอย่าพยายามเก็บมาคิดให้เครียดอีกเลย “มันก็เป็นเหมือนกับสายน้ำที่ไม่มีวันไหลกลับ” ฉันใดก็ฉันนั้น สิ่งที่ผ่านไปแล้ว ไม่ว่าจะเป็นสิ่งที่ดี หรือสิ่งที่เป็นทุกข์ ให้เราทำใจ และปล่อยมันไปพร้อมกับสายน้ำที่ไม่สามารถหวนกลับมาได้อีกแล้ว
“เมื่อกาลเวลาผ่านไป ทุกอย่างจะต้องดีขึ้นสักวันหนึ่งในอนาคต” คุณพ่อท่านสอน
สำหรับเราแล้ว มีอยู่สิ่งหนึ่งที่เรายังต้องสู้ และยังต้องฝืนทน และฝืนคำสอนของคุณพ่อบ้าง (บางทีเรายังถอยไม่ได้) นั่นก็คือ การต่อสู้เพื่อเลี้ยงดูคุณพ่อคุณแม่ กับงานที่ทำในทุกวันนี้ เพราะถ้าเราไม่ฝืนทน และต่อสู้ต่อไป เราก็ยังคิดไม่ออกเลยว่า เราจะไปทำอะไร และเราจะหาเงินจากที่ใดมาเลี้ยงดูคุณพ่อคุณแม่และตัวเองเลยครับ
เรายังต้องฝืนคำสอนของคุณพ่อคุณแม่บ้าง เพื่อครอบครัวของเรา ที่เรายังมีหน้าที่ต้องดูแลคุณแม่แทนคุณพ่อ และเรายังต้องเป็นที่พึ่งให้กับคุณแม่ และทำหน้าที่แทนคุณพ่อครับผม
บางครั้งเราก็รู้สึกท้อใจบ้างที่โชคอาจจะยังไม่ค่อยเข้าข้างเราในช่วงที่ผ่านมา แต่เราก็มีความหวัง และความตั้งใจว่า สักวันหนึ่ง “โชคชะตา และโอกาส” คงจะเลือกข้างเราบ้าง และเหลือทางเดินให้กับเราบ้าง ให้เราได้ทำหน้าที่แทนคุณพ่อในการดูแลคุณแม่ครับ
“เราอาจจะไม่ใช่ลูกที่ดี แต่เราจะพยายามทำให้ดีที่สุดเพื่อคุณพ่อคุณแม่ครับ”
(บันทึกความทรงจำเมื่อวันอาทิตย์ที่ 07 มิถุนายน 2563)
